رابطه بین پروتئین abca۱ لنفوسیتی با سایتوکاین های tnf-α و il۱۰ متعاقب یک دوره تمرین استقامتی تناوبی ترکیبی در نوجوانان پسر دارای اضافه وزن و چاق

زمینه و هدف: مطالعه روی موش ها نشان داده که برخی سایتوکاین ها و پروتئین های تولید شده به وسیله ماکروفاژها و سلول های دیگر در تنظیم بیان پروتئین abca1 نقش دارند، اما در این زمینه، مطالعه ای روی آزمودنی های انسانی به ویژه متعاقب فعالیت بدنی انجام نگرفته است. هدف مطالعه حاضر بررسی ارتباط بین پروتئین abca1 لنفوسیتی با سایتوکاین های il-10 و tnf-α متعاقب هشت هفته تمرین استقامتی تناوبی ترکیبی در نوجوانان پسر دارای اضافه وزن و چاق بود. مواد و روش ها: در این مطالعه نیمه تجربی، 28 دانش آموز(1/89±16/93 سال، 9/98±88/07 کیلوگرم،2/55± 28/35 کیلوگرم بر مترمربع) به صورت تصادفی انتخاب و در گروه های کنترل (15 نفر) و تمرین (13 نفر) قرار گرفتند. پروتکل تمرین شامل تمرین استقامتی تناوبی ترکیبی (هشت هفته/ چهارروز/ هفتاد دقیقه هر جلسه) بود. سنجش پروتئین abca1 به وسیله همولیز سلولی و روش الایزای حساس انجام شد. داده ها با آزمون آماری تی و ضریب هم بستگی پیرسون تحلیل شدند. یافته ها: تغییرات پس آزمون نسبت به پیش آزمون نشان داد که متعاقب هشت هفته تمرین، پروتئین abca1 با il-10 هم بستگی مثبت و معنی دار(0/43=r؛ 0/032=p) و با tnf–α هم بستگی منفی و معنی دار(0/53-= r؛ 0/012=p) دارد(p< 0/01). هم چنین تمرین باعث افزایش معنی دار پروتئین abca1 شده ولی افزایش il-10 و کاهش tnf-α معنی دار نبود. نتیجه گیری: با توجه به افزایش غلظت پروتئین abca1 لنفوسیتی و هم بستگی بین متغیرها متعاقب تمرین، نتایج به دست آمده ثابت می کند که احتمالاً tnf–α اثر تنظیمی منفی و il-10 اثر تنظیمی مثبت بر پروتئین abca1 لنفوسیتی دارد.